In Flanders Fields. Dat zijn getuigeheuvels vol klap-rozen die applaudisseren als je de top bereikt. De Rode Berg, de Zwarte Berg, de Scherpenberg, de Catsberg en de Kemmelberg. Meer dan duizend hoogtemeters en tientallen vergezichten. Een mens wordt er stil van...
Lees verder onder de foto of bemachtig het routepakket hier.
In Flanders Fields. Dat is ook de Groote Oorlog. Duizenden witte kruisjes voor jonge snaken die hun leven lieten in de loopgraven. Kanonnenvlees, meer dan honderd jaar voor Bachmoet. Een mens wordt er nog stiller van...
In Flanders Fields. Dat is ook België én Frankrijk. West-Vlaanderen én Frans-Vlaanderen. Een schreve die geen grens is. Aan de Brusselse kant drink je picon en prijsbeesten van lokale wijndomeinen. Aan de Parijse kant groeit hop voor bier. Een mens krijgt er dorst van...
In Flanders Fields. De streek torst een reputatie van okseldiepe modder en bordjes “enkel toegankelijk voor wandelaars”. Toch wordt dit parcours zelfs na hevige regenval geen slijkfestijn. Op alle grindklimmetjes en -duikjes onderweg mag je wel degelijk fietsen. Zoveel gravelpret! Een mens wordt er gravelgek van...
Voorzichtige start
De hoogteprofielen van het korte en het lange parcours zijn erg gelijkend. Eerst krijg je even de tijd om op te warmen. De eerste twintig kilometer zijn zelfs grotendeels vlak. In het middenrif mag je je uitleven in het hooggebergte. Daarna kalmeert het parcours weer wat.
Op grind hoef je overigens niet lang te wachten. Meteen na de start krijg je een heerlijke gravelweg door Domein De Palingbeek voor de wielen. Ook de dolomietpaadjes door het Hoornwerkpark en langs de Zillebekevijver mogen er zijn.
Na een passage langs de Menenpoort en de Lakenhalle in Ieper schiet je snel weer de velden in. Langs de Kasteelbeek bereik je de Dikkebusvijver. Een heerlijke grindweg schampt er langs het water. Snel daarna doemen de eerste rondingen en golvingen op. De Kemmelberg blinkt in de verte, maar laat je letterlijk en figuurlijk nog even links liggen. De Scherpenberg fungeert als eerste kuitenkietelaar.
Na de afdaling passeer je In de zon, een restaurant met passie voor de koers. In de startgids vind je genoeg authentieke etablissementen om een week goed te eten en goed te drinken. Had ik al gezegd dat een mens van dit parcours dorstig wordt? En ook wel hongerig?
Belle en het Beest
Vanaf Westouter krijg je op het lange parcours de plat de résistance voorgeschoteld. De extra lus door Frans-Vlaanderen is het zwaarste, maar misschien ook wel het mooiste stuk PlugPlug Heuvelland. Elke modderstrookje leidt naar markante landschapspracht. Iedere monsterklim levert een wonderbaarlijk panorama op.
Op vele manieren is deze streek écht Vlaams. In de estaminets drink je Sint-Bernardus van’t vat bij een portie ‘potjevleesch’. Aan het gemeentehuis wappert de Vlaamse Leeuw naast de Franse tricolore. De namen van de dorpen klinken als oeroude scheldwoorden of archaïsche vloeken. Boeschepe! Godewaersvelde! Fermettes staan kriskras verspreid in het landschap. Ruimtelijke ordening lijkt niet te bestaan. Inderdaad: in sommige opzichten is deze streek Vlaamser dan Vlaanderen...
Ondertussen mag je wel fameus zwoegen op de Monts de Flandres. De GPS stuurt je twee keer richting de schreeuwlelijke piloon op de top van de Catsberg. De eerste keer passeer je langs de abdij en het aanpalende winkeltje met trappistenkazen en -bieren. Maar overdrijf niet met die streekproducten: na de afdaling met uitzicht op het belfort van Bailleul wacht meteen de volgende kuitenbreker: de gravelversie van de Zwarteberg. Belle en het Zwarte Beest…
Toerist in eigen land
Terug in België knoopt de lange route weer aan bij de korte. Binnen het bestek van een paar kilometer doe je nu alle toeristische trekpleisters van het Heuvelland aan. Eerst trek je door het fraaie Hellegatbos richting Rode Berg. Op de top prijkt de vergane glorie van vakantiedomein Kosmos.
Wat verder dient de Kemmelberg zich aan. Die bedwing je in vier schuifjes. Eerst klim je op gravel; daarna op asfalt. Een stuk onverhard brengt je tot bij het het Ossuaire. Daar begint een belachelijk steil stukje kasseien tot de engel helemaal bovenaan. Volgens de Encyclopedie Cotacol is dit de lastigste klim van heel Vlaanderen. Tijd dus om de Djamolidine Abdoujaparov in je boven te halen!
Beetje oppassen wel wanneer je op kinderkopjes terug richting zeeniveau stuitert. Aan de afdaling van de Kemmel kleeft meer wielergeschiedenis, -huid en -tanden dan aan de beklimming zelf…
PlugPlug zonder Plugstreets
Mensen vragen me soms wel eens hoe ik als Parcoursbouwer tewerk ga. Voor elk parcours fiets ik honderden kilometers. Voor elk stukje op de route verken ik minstens twee alternatieven. Heel uiteenlopende drijfveren kunnen m’n routekeuze sturen, van schoonheid en verkeersveiligheid tot afwisseling en verrassing.
Zelden of nooit voel ik de drang om die keuzes te verantwoorden, maar deze keer dus wel. PlugPlug Heuvelland zonder Plugstreets? Serieus? Eerst en vooral mag je het grindgehalte van die Plugstreets niet overschatten. Het gaat om halfverharde wegen die veel dichter bij de gemiddelde betonweg liggen dan bij het sterrato van de Strade Bianche. Ook in Gent-Wevelgem doen ze zelden of nooit nog stof opwaaien.
Ten tweede is het niet zo evident om gravelgewijs vanuit de mooiste hoeken van het Heuvelland tot in Ploegsteert te geraken. Ofwel verslijt je je gravelbanden op kilometers asfalt. Ofwel verzwelgt je rubber in metersdiepe blubber. Met pijn in het hart: dan liever geen Plugstreets.
Méér bos en méér grind
Wat krijg je in de plaats? Wie kiest voor de korte route, krijgt tussen Kemmel en Palingbeek nog eens alle ingrediënten van PlugPlug Heuvelland voor de wielen. De zwaarste beklimmingen liggen achter de rug, maar vlak wordt het nooit. Gravel en asfalt wisselen elkaar af. Langs elke weg rusten bataljons soldaten.
Wie kiest voor de lange route, gaat nog 26 kilometer door op dit élan. De extra lus brengt je tot in het Kasteelpark van Zonnebeke en terug. Niet ver van Bellewaarde vind je een pretpark voor gravel grinders. Die heerlijke graveldreven door de Polygoonbossen! Of die smalle grindlintjes door de Geluveldse velden! Allemaal attracties waar je geen uren voor hoeft aan te schuiven!
Volgens mij valt hier dus meer gravelpret te rapen dan rond Ploegsteert. PlugPlug Heuvelland zonder Plugstreets? Voor mij komt dat neer op minder asfalt, minder modder, méér bos en méér grind. Benieuwd of jullie die keuze ook weten te smaken…
Bemachtig het routepakket hier.
Tekst: Nick Schuermans
Foto’s: Pieter Stockmans en Nick Schuermans
Meer foto’s van de verkenningen: op de Strava van Pieter Stockmans
Wie toch eens graag de Plugstreets verkent, kan kiezen voor Rondje Kemmel op smalle bandjes.
Comments