Deze gravelroute gidst je langs de mooiste hoekjes van Zeeuws-Vlaanderen. Van de uitgestrekte Scheldemonding in Terneuzen tot de woelige Noordzeekust in Cadzand. Langs grave gravelwegen door de polders. En via fenomenale fietspaden langs de golven. Van de Schelde tot Sluis. En van de zee tot het Zwin.
Bekijk de overzichtspagina van PlugPlug 't Zwin of lees verder onder de foto.
Superzwaar wordt het onderweg nooit. De parcoursbouwer heeft z’n best gedaan om een route uit te tekenen die zelfs na hevige regenval nog vlot befietsbaar is. Ongeveer de helft van de route loopt offroad, maar poldermodder en zuigklei worden vakkundig vermeden. Aan grind en gravel in deze streek toch geen gebrek.
Op veel hoogtemeters hoef je natuurlijk niet te rekenen. Buiten wat dijken is de route zo plat als een platvis. In Zeeland kan het wel belachelijk hard waaien. Misschien strand je op het einde met amper honderd hoogtemeter op de teller, maar zeggen je kuiten dat je onderweg toch een driedubbele Mont Ventoux hebt getrotseerd...
’t Zwin deur de bjeten
Vijfhonderd meter na de start in Cadzand krijg je al een magnifiek uitzicht over het Zwin cadeau. Kilometerslang volg je het gravelpad op de nieuwe dijk langs de oude zeearm. Die eerste kilometers kijk je vooral naar rechts. Bij vloed rollen golven zeewater het land in. Bij eb zie je beneden lepelaars en scholeksters ronddartelen op het slib. Wat een vogelparadijs!
Dan duik je een eerste keer de polders in. Een landschap dat niet is geboetseerd door de natuur, maar door de mens. Dijken en sloten trekken rechte lijnen dwars door de lege leegte. Je blik gaat op oneindig. In de verte een rij rijzige populieren. Langs de kant wat knoestige knotwilgen.
Tussen de wallen van Sluis en het bunkerpark van Groede slorpt de stilte je helemaal op. De drukte van de Belgische kust ligt hier ver achter je. Langs de bietenvelden is er enkel het grote niets. Zeker met de wind in de rug zijn deze gravelwegen een uitgelezen plek om - pas op, hier komt een West-Vlaams spreekwoord - “het zwin ne kjeer deur de bjeten te joagen”.
Water, lucht, aarde, vuur
De extra lus van de lange route begint met tien kilometer asfalt, maar je moet van slechte wil zijn om daarover te klagen. Door de route in de vorm van een acht te leggen, wisselen we de polderwegen hier namelijk af met een wondermooi buitendijks klinkerpad langs de Schelde. Volgens de kaart loopt dit fietspad vlak langs het water, maar in de praktijk lijk je er soms dwars doorheen te fietsen.
Bij mistig weer beweeg je hier echt in een wezenloos vacuüm. "December in duizend kleuren grijs", zo zingt Spinvis in z'n ode aan Oostende. Maar als de zon door de wolken priemt, wordt het echt een magische plek. Alle vier de natuurelementen verzorgen dan het spektakel. Jij op je fiets temidden van de lucht, het water, de aarde en het vuur van de zon. "Alleen dit licht, dit licht is echt", aldus Spinvis.
Op en over de Scheldedijk betreed je meteen weer een andere wereld. Terug de polders in. Elegante strand- en steltlopers maken plaats voor roofvogels die met veel zwier van je wegfladderen. Het asfalt ruimt terug baan voor gravel. Geen schepen meer, maar schapen.
Het offroadpercentage schiet direct terug de hoogte in. Eerst voert een schelpenpad je door de bossen van Braakman-Noord. Daarna leidt een zandpad je tussen de bomen van Braakman-Zuid. En tensotte gaat het terug holderdebolder door de polder.
De verlokkingen van het strand
Vanaf de iconische vuurtoren in Breskens lopen de lange en de korte route terug samen. Langs de Noordzeekust is het een warboel van fietspaden, maar de GPX volgt zoveel mogelijk grind en gravel. De kust is hier echt van een ongekende schoonheid. Geen appartementsblokken die het zicht verstoppen, maar een fietspad dat steevast het hoogste punt van de duinengordel topt. Aan de ene kant de zoete polder. Aan de andere kant de zoute zee.
Vraag is of je ondertussen kan weerstaan aan de verlokkingen van het strand. We denken dan niet alleen aan de zon en de zee en het zand, maar ook aan de strandpaviljoenen die zelfs in coronatijden ongeveer om de kilometer als bevoorradingspost fungeren. Wie zegt er nee tegen een warme chocomelk?
Nog een lusje langs Retranchement
In de laatste tien kilometer worden alle karakteristieken van PlugPlug ’t Zwin nog eens bondig samengebald. Na een gravelpassage door de polders duik je op een schelpenpad de duinen in. Meteen daarna volgt een tweetal kilometer glad asfalt langs het strand. Daarna trek je terug de polders in. Wat is het hier in Zeeuws-Vlaanderen toch mooi...
En eens je terug aan het startpunt bent, nodigt strandpaviljoen De Zeemeeuw je nog uit voor een "toetje". Wat ons betreft de ideale plek om na te kaarten bij pot en pint. Voorlopig enkel takeaway, maar ooit zit je terug op dat terras met zicht op zee!
Let wel: deze route loopt grotendeels door Nederland. De parcoursbouwer raadt niet-essentiële verplaatsingen over de grens af. Belgen wachten dus best nog even af vooraleer deze route te verkennen. Nederlanders kunnen wel al met volle teugen genieten van de GPX die het kleine stukje België op de route vermijdt.
Comments